Evolueren naar authenticiteit gaat niet zonder slag of stoot, het gaat gepaard met het omver schoppen van heilige huisjes. Ik ben nu iets meer dan twee jaar in Jungiaanse psychoanalyse en dit heeft zo nogal zijn gevolgen op mijn omgeving.
Toch is het een diepgaand proces dat ik iedereen zou aanraden, al is de confrontatie met jezelf, met de diepgewortelde overtuigingen en programmaties die je meesleept soms groot. Ik heb al een paar keer het gevoel gehad dat mijn ogen plots opengesperd worden alsof mijn oogleden vastgeplakt worden om ze te fixeren teneinde de totaliteit van de absurditeit van een bepaald iets ten volle te kunnen zien. Iets wat altijd als ‘normaal’ werd beschouwd omdat je niet beter wist, wordt dan opeens gezien voor wat het is; de draagwijdte en invloed ervan op je bestaan en gedragingen incluis. Het is soms heavy shit. En met elke sessie heb ik het gevoel een stukje ‘heler’ te worden.
Ik voel dat er een mysterieuze impuls in me is om meZelf te worden. Die impuls leeft eigenlijk in ons allemaal maar wordt overschaduwd door het massabewustzijn. Eigenlijk zouden we van nature uit allemaal moeten evolueren naar unieke en gedefinieerde individuen los van de familiebanden, partnerschappen en het gemeenschapsleven die ons een gevoel van identiteit geven.
Een combinatie van symboliek in mythen en verhalen, art-thérapie & droomanalyse zijn mijn metgezellen op mijn pad van individuatie. Het is onvoorstelbaar welke schat aan informatie er zit in het persoonlijke en het collectieve onbewuste. Verhalen, mythen, archetypen en symbolen zijn dagelijkse en nachtelijke kost geworden in mijn leven. Meer nog ze geven ‘zin’ aan mijn bestaan, ze voeden me op een heel diep niveau maar het wordt niet door iedereen begrepen, het is een taal apart, een taal die met mijn diepste zijn resoneert. Ik kreeg al altijd de stempel ‘anders-zijn’ en draag die nu nog meer maar ditmaal met rechte rug.
Maar, zoals mythen ons vertellen, het proces om een individu te worden is moeilijk en soms pijnlijk. Het houdt niet alleen de bereidheid in om de innerlijke en uiterlijke uitdagingen aan te gaan die onze kracht op de proef stellen, maar ook het vermogen om alleen te staan en de reactie of vijandigheid te verdragen van degenen om ons heen die deze reis naar zelf-zijn nog niet zijn begonnen. Mythen schotelen ons enerzijds verhalen voor over hoe moeilijk het is om naar autonomie toe te worstelen, anderzijds brengt the struggle van de goden ons in contact met onze eigen goddelijkheid.
Mythische verhalen onthullen ook de diepgaande nood van persoonlijk doel en betekenis - misschien wel het diepste mysterie dat besloten ligt in onze inspanningen om te worden wie we werkelijk zijn. We gaan zonder het te weten de uitdaging van individualiteit uit de weg om erbij te horen en verraden daarvoor soms onze eigen waarden, normen en de kern van ons unieke wezen. Het idee dat zelfontplooiing gelijk is aan egoïsme zit diepgeworteld maar tijd voor jeZelf is onontbeerlijk wanneer je het pad van de ziel wil volgen.