Cheiron, het pad van verwonding en heling doorheen het leven
Rond het 49ste of 50ste levensjaar hebben de meesten van ons hun Cheiron-return; dat plaatsvindt op het moment waarop Cheiron terug op de exacte graad staat als waar hij stond toen je werd geboren. De Cheiron-returnperiode duurt normaalgezien 1 jaar. Naast de significante Cheiron-transits doorheen het leven, is dit een periode waarin je aangemoedigd wordt om het lijden in jezelf, in de ander en in de wereld onder ogen te zien.
De symboliek van de Centaur, half dier en half mens, staat voor periodes van diepgaande veranderingen die je zowel persoonlijk als collectief ondergaat. Het proces van Cheiron werpt licht op je lijden, nodigt uit om dat te overstijgen, toont wat er losgelaten en wat er geheeld moet worden.
Ik kom net uit mijn Cheiron-return, die ik ervaren heb als schouwen in de duisternis, in het schaduwrijk van mezelf, van de andere en van het verleden. Wat voorbij is, wat bekend is, werd daarbij plots gezien voor wat het was. Het was op zijn zachts uitgedrukt confronterend.
Iets wat ik een leven lang normaal gevonden had, bleek dat eigenlijk niet te zijn, maar het kind dat ik ooit was, wist gewoonweg niet beter. Na de ‘ontzetting/verontwaardiging’ en de tranen, na de ‘onmacht’ – want toen ik er mee samen zat in de nacht viel het niet onder de noemer boosheid - volgde een periode van moeizaam slikken en verteren om uiteindelijk te kunnen aanvaarden, te omarmen en te vergeven. Tijdens dit proces waarbij mijn hart pijnlijk in gruzelementen van elkaar brak, veranderde mijn perceptie en kwam er weer verbinding met wie ik werkelijk ben, de ik die weggestopt zat onder een dikke beschermende eeltlaag, die zich doorheen het leven op mijn hart gevormd had.
Het waardevolle gedachtegoed van Carl Gustav Jung is 1 van de pilaren van de diepgaande en ervaringsgerichte AMC Art-Thérapie opleiding die ik volgde bij Athanor. Tijdens die transformerende opleiding groeide toen al het verlangen om zelf in psychoanalyse te gaan. Het moment waarop ik hier werkelijk voor koos, liep synchroon met het begin van de activatie van mijn Cheiron-return. De graden net voor de positie van Cheiron in je geboortechart doen je onbewust de inhoud van je prenatale periode, je conceptie en de gebeurtenissen tijdens de zwangerschap van je moeder herbeleven. Thema’s die toen aan de orde waren -en daarvoor is het interessant om je geboorteverhaal in kaart te brengen-, worden je dan opnieuw getoond. Ik combineer(de) de Jungiaanse psychoanalyse met het bekijken van de meest beduidende transits in mijn chart, die bij tijden de nodige aanvullingen en inzichten verschaffen, wat het geheel op moeilijke momenten wat verzachten kan.
Ik heb een sterk geaspecteerde Cheiron in mijn geboortehoroscoop, die ook een vierkant met de maansknopen maakt. Een vierkant met de maansknopen wordt een ‘skipped step’ genoemd in de evolutionaire astrologie. Zo een skipped step is een overgeslagen passage in een vorige incarnatie, én dus nu een verplichte passage, omdat de wonde (Cheiron is de karmische blessure) al heel pril in het leven geïnstalleerd wordt.
Om deze ziele-informatie kan je niet meer heen, de wonde wordt doorheen het leven gespiegeld met de nodige dwingendheid en zolang je ego niet begrijpt wat ze je komt vertellen, wordt de spiegel alsmaar groter. Je kan dan copingsmechanismen aan de dag leggen om hiermee om te gaan, wat ik ook lange tijd deed; één daarvan was de leegte aan de binnenkant vullen met materie, mooie spullen: schoenen, kleding, handtassen, …
In mijn geboortechart staat Cheiron in Ram waar hij verhaalt over een existentieel conflict, het gevoel er niet te mogen zijn, niet gezien, gehoord en gerespecteerd te worden voor wie je werkelijk bent. Dit gebeurt in mijn geval in de context van het 7e huis, het relatiehuis. De centaur Cheiron woonde in een grot buiten de gemeenschap. Cheiron, verworpen door zijn moeder bij zijn geboorte, kent desondanks zijn brilliante geest, momenten van diepe vereenzaming en isolement, alleen met zijn diepste pijn.
Solitaire zijn zelfs in gezelschap, het gevoel van ‘alsof er een sluier tussen mezelf en de wereld hangt’ is/was een rode draad doorheen mijn leven. Bestempeld als ‘anders’, te gevoelig, te veel fantasie, introvert, asociaal als kind werd in het latere leven met de blessure er diep ingedraaid met een flinke constructie er bovenop wel eens ‘hautain’, ‘niet helemaal van deze wereld’ genoemd. Ik voelde me gevangen in mezelf, droeg een masker in de buitenwereld, ik over-leefde zonder het werkelijk te beseffen… Via de moeilijkheid en harde signalen duwde mijn ziel opdat ik zou begrijpen, opdat ik in dit leven een stukje van de door mijn ziel beoogde evolutie zou kunnen maken.
Tijdens het ziekteproces van mijn moeder en bij haar over-lijden kwam de waarom-vraag pertinent hard aan de deur kloppen.
Wanneer Cheiron 1 van je archetypen is, ontmoet je wanneer de nood het hoogst is, je leraar. Dus niet toevallig kwamen er op dat moment in mijn leven ook twee mensen met een sterke Cheiron-energie met antwoorden. De eerste stapjes werden gezet in de dans tussen de heler/de leraar en de gewonde. Beetje bij beetje openbaarde de blessure haar wijsheid.
Cheiron is een archetype dat door mij leeft, een archetype dat ik heel sterk aanvoel, en de mythe van deze gewonde centaur raakt me dan ook heel diep. Cheiron is de reiziger tussen de werelden, de sjamaan.
Het afgelopen jaar was hij opnieuw mijn bondgenoot, mijn gids door de Onderwereld, waar hij samen met Pluto (Hades) en Lilith over heerst. Ik heb in de nachtelijke en de vroege uurtjes diepgaande gesprekken met hem gehad. Gesprekken die beeld en vorm kregen, de pijn die in een creatief proces zijn uitweg kende en daardoor kon gezien, doorvoeld, verteerd, aanvaard kon worden.
Gaandeweg groeide er ook het verlangen om met deze mythe aan de slag te gaan in een AMC-stage, maar eerst moest ik ze zelf doorleven, beleven, incarneren. Als je de wonde durft aankijken, ze durft te adresseren, de pijn durft toelaten waardoor je hart opengebroken wordt, dan kan het licht in je hart komen én kan het licht dat in je hart aanwezig is ook de weg naar buiten vinden … Als ik aan Cheiron denk, komt telkens weer Herman Van Veen zijn Nederlandstalige versie van Leonard Cohen’s ‘Suzanne’ in mijn hoofd en meer bepaald de strofe:
‘en Jezus was een visser die het water zo vertrouwde dat Hij zomaar over zee liep omdat Hij had leren houden van de golven en de branding waarin niemand kan verdrinken Hij zei, Als men blijft geloven kan de zwaarste steen niet zinken Maar de hemel ging pas open toen Zijn lichaam was gebroken en hoe Hij heeft geleden dat weet alleen die Visser aan 't kruis en je wilt wel met Hem meegaan samen naar de overkant en je moet Hem wel vertrouwen want Hij houdt al jouw gedachten in Zijn hand’
EN vooral :
‘Maar de hemel ging pas open toen zijn lichaam was gebroken en hoe Hij heeft geleden dat weet alleen die Visser aan het kruis’.
Dat is voor mij de Cheiron-energie. De mythe vertoont dan ook heel veel parallellen met het Christusverhaal en Cheiron wordt niet voor niks de kosmische Christus genoemd.
Hieronder deel ik een tekst die ik schreef bij het maken van het masker op de foto hierbij. Een masker dat verschillende lagen en verschillende titels in mijn hoofd kreeg, van Aarde tot Grote Moeder, van Undine naar Melusine en van Melusine naar Oceanide of Waternimf. De moeder van Cheiron was Philyre, een waternimf …
Voor mijn moeder, voor mama, de vrouw die mij het leven schonk.
“Waterwezen”
Zachtjes word je gewiegd in ijzig zeewater
Je lichaam schuurt tegen de bodem
Je hart slaat traag
Een kil ritme terwijl je slaapt
Wanneer de maan niet zichtbaar is
Laat jij je zien, meedeinend in de branding
daar zing je jouw klaagzang
Die mij mee jouw diepte in sleurt
Met jouw hoofd op mijn schoot in het schuimende water
kijk ik in je donkere doffe ogen
Ik strijk zacht over je schubben, als een troostend gebaar
tot mijn handen ervan bloeden
Mijn wezen wordt niet door angst overspoeld
nu ik je zie voor wie je bent
Ik hoef je niet te verslaan
ik moet je enkel in jouw volledigheid omarmen
Jouw schoonheid, jouw lelijkheid,
jouw macht en kracht
Jouw gekwetstheid, jouw onvermogen
Jouw verleden, jouw zijn
Verdriet om wat is, om wat was
verdriet om wat nooit zal zijn
maakt plaats voor berusting en aanvaarding
Het eeuwig op-en-neerdeinend ritme van het zilte water is een stille getuige
Mijlenver van ons verwijderd
aan het nachtblauwe firmament
flitsen vallende sterren voorbij en doven
Ze weerspiegelen in je ogen en brengen ze weer tot leven
Een opstekende wervelwind
tilt je lichaam op, geeft je weer vleugels
Als bevrijd van een vloek, alle zwaarte achter je latend
stijg je op en verdwijn je aan de sterrenhemel
Wat blijft is jouw stem
Die ’s nachts sussend praat in mijn hoofd
En me die me verhalen toefluistert
Over jou, over mij, over jou en mij, verhalen voor later
#cheiron #archetypen #dewijsheidvandewonde #karmischeblessure #heling #dramadriehoek #dader #slachtoffer #gewonde #sjamaan #wijsheidvaneenopenhart #symboliek #mythen #undine #melusine #oceanide #waternimf #philyre #astrologie #carlgustavjung #creatievetherapie #psychoanalyse #thewoundedhealerofthesoul #evolutie #evolutiepsychologie
Comments