De energie van de twee recente eclipsen (gedeeltelijke zonsverduistering in Stier 30/4 – volledige maansverduistering in Schorpioen 16/5) hakken er stevig in bij velen. Rondom mij hoor ik veel verhalen van oud zeer, moeilijke stukken uit het verleden die nog onvoldoende of nog niet doorvoeld zijn, vaak vanuit de kindertijd. De wonde die diep vanbinnen zit en die aan de basis ligt van verdere moeilijke confrontaties in het verdere leven, dezelfde thematiek die wordt gespiegeld ; hetzij dwingender qua signaal en informatie of net iets vernuftiger verpakt.
De foto die ik hierbij post is van mijn doopsel, drie generaties vrouwen… mijn moeder, mijn grootmoeder langs moeders kant en ik als kleintje dat na de geboorte onmiddellijk gedurende 6 weken in de couveuse belandde. Drie generaties vrouwen in een transgenerationele lijn waar het aan liefde en bescherming ontbrak.
Na de dood van mijn moeder heb ik via verschillende technieken op het transgenerationele thema van mijn vrouwenlijn gewerkt. Het durven doorvoelen van de pijn en de schaamte van het verleden, van generatie op generatie doorgegeven, was confronterend maar helend. Ik heb ‘moeten leren’ kijken naar mijn roots en hun ingebed problematisch vrouwenthema en het ‘moeten leren’ omarmen. Op de dag van de gedeeltelijke zonsverduistering werd mijn vrouwenlijn nog eens opgesteld. Het bleek het juiste moment te zijn om er nog eens dieper in te durven gaan, er wordt mij dan ook weer één en ander gepresenteerd de laatste tijd. (Ik ga niet dieper in op de aspecten die op dat moment gemaakt werden met mijn geboortethema, maar werken met astrologie kan zo verhelderend zijn voor hetgeen je doormaakt op een bepaald moment in je leven, liederlijk word ik daarvan).
De opstelling was confronterend mooi, heeft me enorm geraakt en er is een moment geweest dat ik het gevoel had door de sluiers heen in de ogen van mijn moeder te mogen kijken. In het verleden heb ik dit nogal opgesteld gekregen maar deze keer heb ik het mezelf gegund het diep te doorvoelen. Ik ben er een paar weken stil van geweest, me teruggetrokken in mijn denkbeeldige grot zoals ik dat dan wel eens benoem.
Eens de liefde aan de opstelling werd toegevoegd, begon alles – niet enkel meer de tranen – te stromen. Het moment dat mijn perceptie veranderde, veranderde ook hetgeen dat voelde als stigmatiserend zwaar en kwam er ruimte voor dankbaarheid. Dankbaarheid voor het leven en voor hoe dat zich aan mij geopenbaard heeft. Dankbaarheid voor mijn unieke pad. Het is goed zoals het is. Het gevoel dat ik had op het moment dat ik met de steun van mijn vrouwelijke lijn achter me symbolisch de toekomst in stapte, koester ik.
Daarnet kwam ik deze tekst weer tegen en die past hier mooi bij :
‘Het wordt vaak gezegd dat het eerste geluid dat we horen in de baarmoeder het geluid van de hartslag van onze moeder is. Maar eigenlijk is het eerste geluid dat vibreert in ons nieuw ontwikkeld gehoororgaan de pulserende beweging van haar bloed door haar aderen en slagaderen. We vibreren met dat allereerste ritme zelfs voordat we oren hebben om te horen. Voordat we werden verwekt, bestonden we al deels als eicel in een eierstok van onze moeder. Alle eicellen die een vrouw ooit zal dragen, worden gevormd in haar eierstokken als zij een foetus van vier maanden is en groeit in de baarmoeder van haar moeder. Dit betekent dat ons cellulaire leven begint als een eicel in de baarmoeder van onze grootmoeder. We brengen dus allemaal vijf maanden door in de baarmoeder van onze grootmoeder, en zij op haar beurt is gevormd in de baarmoeder van haar grootmoeder.
Wij vibreren op het ritme van het bloed van onze moeder voordat zij zelf is geboren. Zo kun je je bloedlijn helemaal terugvolgen via alle grootmoeders naar de allereerste moeder. Wij allen delen het bloed van de eerste moeder – we zijn werkelijk kinderen van één bloed.’
Uit ‘En de drummers waren vrouwen’ – Layne Redmond
opstellingswerk @Bert Cools
#tableauvivant #familieopstellingen #eclipsen #astrologie #moederwond #transpersoonlijkwerk #evolutiepsychologie #vrouwenlijn #stamboom #wijsheid #heling #dankbaarheid #leven #introspectie