Volle Maan in Tweelingen, Maan van de Wolf
- ingeverpoten
- 6 dec
- 3 minuten om te lezen
Maan in Tweelingen, Maan van de Wolf-ceremonie
12 sterrentekens, 6 assen en elke volle maan illumineert 1 van deze 6. De Tweelingen-Boogschutter as, de as van de waarheid wordt aangeraakt.
Zowel Tweelingen als Boogschutter verzamelt informatie waarmee waarheden gevormd worden.
Vanuit een esoterisch perspectief is Tweelingen het teken van de Twee die Eén willen worden. Het is het mysterie van dualiteit binnen één bewustzijnsveld.
Tweelingen leert ons dat elke schijnbare splitsing binnen de psyche een uitnodiging is tot eenheid. Binnen dit teken zien we de dans tussen de persoonlijkheid en de ziel, het lagere en het hogere bewustzijn, het menselijke zelf en de goddelijke tweeling. De tweeling symboliseert de reis van het zien van het leven als een reeks gefragmenteerde ervaringen naar het besef dat alle ervaringen voortkomen uit één levende intelligentie.
De esoterische heerser van Tweelingen benadrukt dit. In de traditionele astrologie beheerst Mercurius Tweelingen en geeft het snelheid, nieuwsgierigheid en communicatie. In de esoterische astrologie is Venus de hogere heerser. Dit onthult de diepere waarheid dat de geest bedoeld is om doordrongen te worden met de wijsheid van het hart.
Maan van de Wolf-ceremonie
Wolf verschijnt bij het meer tijdens de Maanceremonie. Haar doordringende blik priemt dwars door me heen, snijdt door de vele gecreëerde waarheden en stelt die 1 voor 1 in vraag.
Ze neemt me mee de diepte in.
We springen in het graf van mijn moeder.
Donkere, vochtige, kleverige aarde laat sporen na op mijn gezicht, handen, voeten, en maakt klitten in mijn haren.
Mama’s graf is net boven het graf van mijn grootmoeder, overgrootmoeder, over-overgrootmoeder. Graf na graf, dieper en dieper, tot bij een splitsing.
Wolf spreekt ‘een’ waarheid: ‘Een met schande, schaamte, zwaarte geladen vrouwelijkheid ; beschimpt, bespot, bespuugd, ontkracht. Deels dichtgetrokken sensualiteit en seksualiteit is ‘een’ op de vrouwelijke lijn geprojecteerde waarheid. Hoe is dit jouw waarheid en loopt daarnaast niet ‘een’ waarheid van ‘een lijn van potentiële magie’?’
Ik, die de geprojecteerde waarheid recentelijk begraven heb, kies om te gaan staan in de waarheid van de potentiële magie die door deze vrouwenlijn loopt. En wanneer ik dat doe, stroom ik mee in een onderaardse rivier die uiteindelijk uitmondt in de zee.
Het voelt als heel ver weg in de Tijd.
In de branding ligt een naakte man, hij is helemaal vrij, zijn lichaam open en ontspannen. Hij rolt mee in het op en neer deinende ritme van de golven.
Wolf kijkt me aan en vraagt om ‘mijn naakte waarheid’.
Ik ontkleed me.
Ik leg alles af.
Maanlicht werpt een schaduw op het strand.
Mijn schaduw.
Een waarheid.
De onweerstaanbare drang om mijn wilde natuur te mogen ontmoeten, trekt me naar het water. Ik vlei me neer op het natte zand, het schuimende water raakt me hier en daar aan met kleine zacht porrende vingertjes. De geur van het zeewater prikkelt mijn zinnen, het schijnsel van de maan laat het geheel baden in mystieke sfeer.
Uit de diepte weerklinkt een lokroep.
Met de volgende golf rolt de man tegen me aan.
Huid tegen huid.
Zijn ogen zijn als de fonkelende sterren aan het firmament.
Het water neemt hem mee en spoelt hem terug.
We omhelzen elkaar en worden zo samen het water in getrokken.
We rollen op en neer in een innige verstrengeling, het ritme van de golven wordt ons ritme.
Telkenmale we ‘aan land’ spoelen, heb ik een ander gelaat.
Is elk gelaat een andere waarheid van mezelf?
Op het mulle zand aanschouwen drie vrouwen, die eigenlijk 1 vrouw zijn met drie verschillende waarheden, ons tafereel.
De drie vrouwen leven in mij, in de man, in de man en mij, in ons verstrengeld wezen en ritme. We zijn allemaal met elkaar verbonden doorheen de tijd.
Weemoed, liefde en verdriet vloeien samen tot ‘een’ waarheid.
‘Is dit wel waar’?, vraagt Wolf.
‘Ik weet het niet’, antwoord ik in gedachten.
'Het doet er niet toe', zeg ik.
Er is vooral een diep voelen.
Dan daagt het, dat mijn waarheid op dit moment die van de vele waarheden, die voortkomt uit één levende intelligentie, is.
Een laatste krachtige golf trekt ons, de man en mij, diep de zee in.
We worden het water.
Het water.
Het water dat onthoudt, herinnert, heelt en fluistert.
Opmerkingen