top of page
Foto van schrijveringeverpoten

De Grote Moeder

Ooit zetelde er een rijke cultuur van vrouwelijke wijsheid in het hart van Europa en in de Keltische landen. De cultus van de Grote Moeder die al haar kinderen baarde en voedde met haar honingzoete melk en met de rijkdom en diversiteit aan vruchten die haar land hen schonk. Ze was één en al toewijding, ze begeleidde en onderhield éénieder die haar bevolkte. De Grote Moeder werd geëerd en gerespecteerd. Ze was onlosmakelijk verbonden met elk levensaspect en met elke levensfase van haar kinderen. De primordiale energie van het archetype van de Grote Moeder was alomtegenwoordig. De wijdverbreide aanbidding van de Moedergodin in heel Europa duizenden jaren geleden geeft ons een idee van haar alomtegenwoordigheid tot het patriarchaat haar schrapte.


In de Griekse mythologie heet ze Gaia. In de oude Ierse traditie staat ze bekend als Danu, zij die wijsheid en soevereiniteit schonk aan de Tuatha Dé Dannan (de stam of tribe van Danu). De Tuatha Dé Dannan, zo vertelt de mythe, waren magische wezens die met grote schepen uit de lucht kwamen om Ierland te bevolken. In bepaalde oude geschriften wordt ze beschreven als ‘Danann, moeder van de Goden’, verder is er maar heel weinig over haar bekend. .

De oorsprong van de naam Danu blijft een punt van discussie onder etymologen. Ze wordt gelinkt aan de rivier ‘Danube’, de Engelse en Franse benaming voor de Donau. ‘Danu’ betekent in andere Indo-Europese talen ‘stromen’. Beweerd wordt dat Danu een representatie is van deze oude rivier die door de Kelten beschouwd werd als één van hun voorouders.


Danu en de Tuahta Dé Danann staan symbool voor de krachten van licht en verhoogd bewustzijn. In de Welsche traditie staat ze bekend als Dôn en is ze de moeder van een stam van lichtwezens, vergelijkbaar met de Ierse traditie. In de beide gevallen voeren ze oorlog met de krachten en machten van de duisternis. Danu symboliseert ook de cycli van geboorte, dood en wedergeboorte. Ze wordt geassocieerd met genezing, creativiteit en transformatie.


Danu wordt ook in verband gebracht met creativiteit en muziek. Creativiteit kan stromen net zoals het water dat doet. De Keltische barden (verhalenvertellers en muzikanten) vonden hun creatieve inspiratie vaak aan de waterkant. De waterkant wordt beschouwd als één van de plekken waar de doorgang naar de Andere Wereld toegankelijker is, waar de sluiers tussen de twee werelden dunner is. Wanneer we kijken naar andere Europese tradities zoals bv de culturen rond het Middelands zeegebied, is het de moedergodin die de gave van muziek maken op de mens overbrengt. Drummen (framedrum) heeft een lange geschiedenis in Europa en werd gepraktiseerd door de priesteressen in de tempels van de Moedergodin.

Onze voorouders riepen de Moedergodin op door te drummen waarbij ze het geluid van de hartslag van onze moeders nabootsen, de hartslag die we in de baarmoeder horen. In het boek ‘En de drummers waren vrouwen’ van Layne Redmond lezen we :


Het wordt vaak gezegd dat het eerste geluid dat we horen in de baarmoeder het geluid van de hartslag van onze moeder is. Maar eigenlijk is het eerste geluid dat vibreert in ons nieuw ontwikkeld gehoororgaan de pulserende beweging is van haar bloed door haar aderen en slagaderen. We vibreren met dat allereerste ritme zelfs voordat we oren hebben om te horen. Voordat we werden verwekt, bestonden we al deels als eicel in een eierstok van onze moeder. Alle eicellen die een vrouw ooit zal dragen, worden gevormd in haar eierstokken als zij een foetus van vier maanden is en groeit in de baarmoeder van haar moeder. Dit betekent dat ons cellulaire leven begint als een eicel in de baarmoeder van onze grootmoeder. We brengen dus allemaal vijf maanden door in de baarmoeder van onze grootmoeder, en zij op haar beurt is gevormd in de baarmoeder van haar grootmoeder. Wij vibreren op het ritme van het bloed van onze moeder voordat zij zelf is geboren. Zo kun je je bloedlijn helemaal terugvolgen via alle grootmoeders naar de allereerste moeder. Wij allen delen het bloed van de eerste moeder – we zijn werkelijk kinderen van één bloed.’



Via ons hart kunnen we ons weer verbinden met de Grote Moeder en met Moeder Aarde. Door werkelijk te luisteren, te drummen, te zingen begeven we ons weer in de oerwateren van de schepping. Door de verhalen van onze voorouders weer te leren kennen en in ons te laten resoneren, krijgen we een beeld van hoe het geweest moet zijn toen de Grote Moeder geëerd werd en centraal stond.


Door onze cyclus, de cycli van de natuur en de cyclus van leven/dood/wedergeboorte te eren door ritueel en ceremonie stemmen we ons weer af op de hartslag van de Grote Moeder en van Moeder Aarde.







77 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page